مدرسه علمیه فاطمیه س سرابله

سر سفره نشسته بودیم و داشتیم با بچه ها نهار میخردیم  در عین حال می گفتیم و می خندیدیم 

زهرا  داشت با آب و تاب از دوستش برامون تعریف می کرد  و ما هم مشتاقانه گوش می کردیم و با دهانهایمان هم غذا می جویدیم و هم می خندیدیم.

سحر  پرید تو حرف زهرا و گفت: من احساس کردم یک موی درشت را توی خورشت دیدم 

همه معطوف خورشت شدیم و  با قاشق آن را هم میزدیم 

سارا درآمد و گفت: من دیگر لب به خورشت نمی زنم. 

مریم خودش را جمع کرد و گفت: وای مو !!! نمی توانم تحمل کنم. فردا به سلف خواهم رفت و اعتراض مینکم. چه معنی دارد که آشپز نظافت را رعایت نکند!! و ….

هر کدام از بچه ها به طریقی اظهار تنفر کردند و چیزی می گفتند.

بعد چند دقیقه سحر  گفت: بچه ها شوخی کردم و میخواستم با این شوخی چیزی را از شما پرسم :

شما از وجود  مو در غذا حالتان بهم می خورد، چطور از خوردن گوشت برادر مرده خود حالتان بهم نمی خورد؟؟؟

آیا چنینی گوشتی قابل خوردن است و مو قابل خوردن نیست؟

همه سکوت کردیم و متوجه گناهی که داشتیم مرتکب می شدیم، شدیم.