مدرسه علمیه فاطمیه س سرابله

عزيزترين عزيز جان و دلم؛

هواي عاطفه دنيا ابري است،

دلم گرفتارتنگ غروب است؛

همواره به چشم هايم التماس مي كنم كه تا تورا نديده،كم سو نشود؛

خودم راپيوسته به دامان خواهش دست هايم مي اندازم

كه روزي هزار بار نام تو رادر مركز قلبم با خط درشت بنويسد.

همه روزه منّت زبانم را مي كشم كه همواره تورا زمزمه كند.

هيچ شاعري نيست كه بتواند خوبي هاي تو را در غزل،

جاودانه كند يا عشق خودش را به تو،در قالب قصيده اي رسيده و ناب،

به بازار عاشقان روانه كنند.

اي محبوب روزهاي آفتابين دنيا؛ اي معشوق همه ما؛

اي زيبا ترين چهره آفرينش؛

بگو گيسوان شب هاي تار فراق، سرشاخه هاي بلند باغ وجود تورارهاكنند.

بگوآفتاب در برابرت زانوبزند؛

بگوآسمان،جبهه ساي همه آدينه هايي شودكه

گمان مي بردتوآن ها راآبي ترو نوراني ترخواهي كرد.

نازنين؛

نيازما را ببين.

قلب هاي مجروح گنجشك هاي زمين،فريادرس زمان رامي طلبند وهمه آسماني ها،

روي ماه تو راازدورمي بوسند.

پيراهن انديشه من به يمن و بركت نام تو،سپيد مانده است.

دلم هواي پريدن به كوي تورا دارد.

دست هاي انتظارم به آسمان رسيده.