مدرسه علمیه فاطمیه س سرابله

مولا جان!

آری! تو می آیی و در هر قدم، شاخه ای از عاطفه خواهی کاشت و قاصدکی را آزاد خواهی کرد.

تو می آیی و روی هر درخت پر شکوه لانه ای از امید برای کبوتران غریب خواهی ساخت. صدای تو،

بغض فضا را می شکافد. فضای مه آلودی که قلب چکاوکها را از هر شاخه درختش آویزان کرده اند.

تو با دستهایت بر قلبهای شقایق ها رنگ سبز امید خواهی زد و با رنگ پر معنای دریا خواهی نوشت:

به نام خدای امیدها"!

سیاه روتر از آنم که جرات کنم به سپیدارها نزدیک شوم،

 بی مایه تر از آنم که داراییم کفاف خریدن یک شاخه لبخند را برای لبانت بدهد.

دلم هر جایی تر از آن است که بتواند شبی، ساعتی یا حتی به قدر چند جمله ای با تو خلوت کند.

اما شکسته تر از آنم که به انکسارم رحم نکنی، و تکیده تر از آنم که راضی بشوی استخوان هایم زیر

بار بی‌اعتنایی ات خرد شود، و دست خالی تر از آن که دست رد به سینه ام بزنی!

چه آرزوهایی برایم در سر داشتی و به بارور شدنم چه امیدها که نبسته بودی! چه خاطره هایی

شیرین داشتم از هم صحبتی با تو و چه جام هایی از نور ناب نوشیده بودم از کلامت!

چرا عقب افتادم از قافله ات؟ چرا جا ماندم از کاروانت؟ چه شد که تا به خود جنبیدم، وسط صحرا،

زمین گیر خفت خود شدم و دیگر از تو حتی سوسویی هم پیدا نبود؟

لو لم یتوعد الله على معصیته لكان یجب ان لا یعصى شكرا لنعمه .
ح / 290.
ترجمه :اگر حتى خداوند، بندگانش را،از نافرمانى كردن و گناه ورزیدن نترسانیده بود، باز هم واجب بود كه انسان ، مرتكب هیچ گناهى نشود، تا به این وسیله ، در برابر نعمتهاى او سپاسگزارى كرده باشد.
شرح : كسیكه گناه میكند و فرمان خداوند را به جاى نمى آورد، در حقیقت ، نعمت هایى را كه خداوند به او داده است ، تباه میكند. زیرا چنین كسى ، براى آن كه بتواند گناهى را مرتكب شود، ناچار باید تمام نیروهائى را كه در وجودش هست ، به كار ببرد. در حالیكه خداوند، این نیروها را، براى گناه و نافرمانى كردن به او نداده است

وقتی میگیم خدا کند که بیایی

شاید او می فرماید خدا کند که بخواهید . . .

شبهه در باره عروسی حضرت قاسم (ع)

سوال:
آیا ماجرای عقد حضرت قاسم ودختر امام حسین (ع)قبل از به میدان رفتن قاسم حقیقت دارد

پاسخ به سوال

در تاریخ درخشان نهضت امام حسین (ع)متأسفانه تحریفاتی صورت گرفته است. یکی از این تحریفات داستان عروسی حضرت قاسم و حجله قاسم است که هیچ پایه و اساسی ندارد و در منابع معتبر اشاره ای به آن نشده است. مضافاً بر این که چنین قضیه ای امکان عقلی نیز ندارد.! زیرا اولاً در جریان عاشورا حضرت قاسم بیش از سیزده سال نداشته و به سن بلوغ نرسیده بودند. ثانیاً شرایط سخت جنگ و محاصره دشمنان و اهمیت امام حسین به انجام وظیفه الهی در مقابله با دشمن غداری همچون بنی امیه و …. امکان چنین امری فراهم نبوده است. بنابر این چنین قضیه ای از نظر محققین شیعه غیر قابل قبول است. در این جا به نظرات برخی از آنان اشاره می کنیم:

1-محدث نوری صاحب آثاری چون مستدرک الوسائل در اثر معروفی که پیرامون آداب اهل منبر به نگارش درآورده در این باره اظهار داشته است: از اخبار موهونه و کتب غیر معتمده که بزرگان علمای گذشته به آنها اعتنا نکردند و مراجعه ننمودند … قصه زعفر جنی و عروسی قاسم است که هر دو در روضه کاشفی موجود است و قصه عروسی قبل از روضه، از عصر شیخ مفید تا تألیف کتاب فوق در هیچ کتابی دیده نشده است ، چگونه میشود قضیه ای به این عظمت و قصه ای چنین آشکار محقق و مضبوط باشد و به نظر تمام این جماعت نرسیده باشد. [1]

2. محدث بزرگوار شیخ عباس قمی خاطر نشان نموده است: قصه دامادی قاسم در کربلا و تزویج فاطمه بنت الحسین برای او صحّت ندارد . به علاوه حضرت امام حسین (ع) را دو دختر بوده یکی حضرت سکینه (س) و دیگری فاطمه (س) نام داشته است. اولی را سیدالشهداء (ع) به عقد ازدواج عبدالله درآورد که شوهرش در کربلا به شهادت رسید و دومی همسر حسن مثنی است که در کربلا حاضر بود.[2]

3- شهید آیت الله قاضی طباطبائی داستان عروسی قاسم را فاقد اعتبار می داند و می افزاید علامه مامقانی در کتاب تنقیح المقال میگوید: آن چه در کتاب منتخب طریحی از قصه تزویج قاسم نقل شده من و سایر اهل تتبع در کتابهای سیره، تاریخ و مقاتل با اعتبار بر آن اطلاع نیافتیم، بسیار دور از اعتبار است که چنین قضیه ای روز عاشورا با آن اوضاع و احوال و شدت بلایا اتفاق افتد. به نظر میرسد که قصّه عروسی قاسم که هنوز به حد بلوغ نرسیده بود اشتباه شده و داستان عروسی حسن مثنی بدین صورت در افواه اشتهار یافته است.[3]

4- شهید آیت الله مرتضی مطهری در این باره می گوید: « … در همان گرماگرم روز عاشورا که می دانید مجال نماز خواندن هم نبود، امام نماز خوف خواند و با عجله هم خواند، حتی دو نفر از اصحاب آمدند و خودشان را سپر قرار دادند که امام بتواند این دو رکعت نماز خوف را بخواند … ولی گفته اند در همان وقت امام فرمود: حجله عروسی را بیندازید، من می خواهم عروسی قاسم با یکی از دخترهایم را این جا، لااقل شبیه آن هم که شده ببینم ! یکی از چیزهایی که از تعزیه خوان های ما هرگز جدا نمی شد عروسی قاسم نوکدخدا؛ یعنی نوداماد بود. در صورتی که این در هیچ کتابی از کتاب های تاریخی معتبر وجود ندارد[4]

[1] - لؤلؤ و مرجان، میرزا حسین نوری، ص 193.

[2] - منتهی الآمال، حاج شیخ عباس قمی، ج اول،  ص 70.

[3] - تحقیق درباره اول اربعین حضرت سیدالشهداء شهید قاضی.

[4] - حماسه حسینی، شهید مطهری، ج اول، ص 27 ـ 28؛ نک: گلی زواره، غلامرضا ، قاسم بن حسن ( علیه السلام ) اسوه نوجوانان پاسدار اسلام ، 209 ، اردیبهشت 78

هر کس  دوست دارد روز قیامت بر سر سفره های نور بنشیند باید از زائران امام حسین(ع) باشد

وسائل الشیعه ج 10 ص330

الهم ارزقنا شفاعه الحسین یوم الورود

گوشه ای از سخنرانی شهید گرانقدر ایت الله مطهری

 والله وبالله ما در برابر این قضیه مسولیم به خدا قسم مسولیت داریم. بخدا قسم ما غافل هستیم. واللهه قضیه ای که دل پیغمبر اکرم  را امروز خون کرده است این قضیه است. داستانی که دل حسین بن علی (ع) را خون کرده است  این قضیه است

اگر می خواهیم به خودمان ارزش بدهیم اگر می خواهیم به دعزا داری حسین بن علی(ع) ارزش بدهیم باید فکر کنیم که اگر حسین بن علی(ع) امروز بود وخودش می گفت برای من عزاداری کنید می گفت چه شعاری بدهید

 آیا می گفت بخوانید نوجوان اکبر من یا می گفت بخوانید زینب مضطرم الوداع الوداع جملاتی که خودش هرگز بر زبان نیاورد؟!

 اگر حسین بن علی(ع) بود می گفت اگر می خواهی برای من عزاداری کنی ،سینه بزنی ،زنجیر زنی کنی شعار امروز تو باید فلسطین باشد شمر هزار وسیصد سال پیش مرد شمر امروز را بشناس

حضرت آیت الله بهجت رحمة الله علیه در کلامی فرموده اند :

گمان نمی کنم فضیلت بکاء بر اباعبدالله الحسین علیه السلام از نماز شب کمتر باشد.

التماس دعا

بالاترين عبادت

قال الحسين عليه السلامإنّ قوماً عَبدوا الله رَغبَةً فَتلكَ عبادةُ التُجّار
وَ إنّ قوماً عَبدوا الله رَهبَةً فَتلكَ عِبادةُ العَبيد
وان قوما عبدوا الله شكراً فتلك عبادةُ اْلاَحرار وَ هىَ أفضَلُ اْلعِبادَة امام حسین علیه السلام فرمود:
گـروهـى خـدا را از روى ميل و رغبت(به بهشت) عبادت مى كنند كه ايـن عبادت تاجـران است
و گروهـى خـدا را از روى تـرس (ازدوزخ) مـى پـرستنـد و ايـن عبادت بندگان است
و گروهى خدا را از روى شكر(و شايستگى پرستـش) عبادت مـى كنند وايـن عبـادت آزادگـان است كه بهتـريـن عبـادت است

تحف العقول, ص 250

کربلا چه قدر شبیه قرآن است؛ آخرین شهدای آن اصغر و عبدا… مثل سوره‌های آخر قرآن کوچکند!

- کربلا بلوغ عاطفه و اندیشه است، هر کس به بلوغ فکری و عاطفی برسد، عاشورایی است.

- وقتی هیچ نداری باید همه چیز باشی، این درسی است که زینب به ما آموخت.

- کربلا زیباترین تابلوی نقاشی است که خداوند بر بوم زمین، ترسیم کرده است.

- کربلا بهشت زمین است با قلب‌های سوخته، خیمه‌های آتش گرفته و آسمان داغ سوزان، آری بهشت در آتش متولد می‌شود.

- ره آورد مطالعه‌ی تاریخ، بهت و شگفتی است، تاریخ، خود مبهوت و شگفت‌زده‌ی یک روز خویش است؛ »عاشورا«

عرش بر رونق بازار حسین می نازد /
کربلا هم به علمدار حسین می نازد /
نه فقط احمد خاتم به حسین می نازد /
شرفش بس که خدا هم به حسین می نازد /

آسمان نینوا در محضر این همه خون از وسعت آبی خویش شرمسار است

خواب دیدم مرده ام ،خواب دیدم ،خسته وافسرده ام

روی من خروارها از خاک بود .وای قبر من چه وحشتناک بود

بالش زیر سرم از سنگ بود، غرق وحشت؛ سوت وکورو تنگ بود

هر که آمد پیش حرفی راند ورفت.سوره حمدی برایم خواند ورفت.

ناله می کردم ولیکن بی جواب ، تشنه بودم در پی یک جرعه آب.

یک ملک گفتا بگو نام تو کیست ،آن یکی فریاد زد رب تو کیست

ای گنه کار سیه دل بسته پر،نام اربابان خود ببر

گفتنم عمر خود کردی تباه، نامه اعمال خود کردی سیاه

نا امید از هر کجا ودل فکار ،می کشیدنم با خفت سوی نار

نا گهان الطاف حق آغاز شد.از جنان درهای رحمت باز شد

مردی آمد از تبار آسمان ،نور پیشانیش فوق آسمان

صورتش خورشید بود وغرق نور ،  جام چشمانش پر از شرب طهور

لب که نه سر چشمه آب حیات، بین دستانش کائنات وممکنات

گیسوانش شط پر جوش وخروش، در رکابش قدسیان حلقه به گوش

بر سرش دستمال سبزی بسته بود ،بر دلم مهرش عجیب بنشسته بود

کی به زیبایی او گل می رسید، پیش او یوسف خجالت می کشید

در قدوم آن نگار مه جبین، از  جلال حضرت حق آفرین

دو ملک سر را به زیر انداختند، بال خود را فرش راهش ساختند

غرق حیرت داشتم این زمزمه ،آمده اینجا حسین فاطمه

سوی من آمد مرا شرمنده کرد، مهربانانه به رویم خنده کرد

این که اینجا این چنین تنها شده ، کام او با تربت من وا شده

مادرش اورا به عشقم زاده است ، گریه کرده بعد شیرش داده است

خویش را در سوز عشقم آب کرد،عکس من را بر دل خود قاب کرد

غرق حیرت داشتم این زمزمه، آمده اینجا حسین فاطمه

اللهم طال المهدی 

خدایا انتظار طولانی شد

خدایاتووعده دادی که ظهور نزدیک است

وفرمودی انهم یرونه بعیدا ونراه قریبا

ووعده های تو تخلف ناپذیر است.

خدای من صبر وظرفیت من کم است.

وبیش از این طاقت دوری نداریم

گفت پیغمبر به یارای سخن          پیک رب العالمین آمد به من

گفت حیدر را خدا این تحفه داد       بر همه خلق جهان فضلش نهاد

گشت داخل از یقین زوج بتول       در ولایت با خداوند ورسول

        عید غدیر خم بر شما مبارک

السلام عليك يا على‏النّقى
اى امام هدايت!
اى امام هدايت و روشنى! ميلاد تو، جاده‏ها را بى‏طاقت مى‏كند تا با همه رگ‏هايشان، نبض قدم‏هاى تو را انتظار بكشند. تو سر مى‏رسى، تا قلب‏ها در سايه‏سار بلند نام تو آرام گيرند.
اگر چه شهر، در پيله تاريك خود فرو رفته بود، اما شوق آمدن تو، كوچه‏هاى بنى‏هاشم را به تپش واداشت تا در مژده ديدار صبر مجسم، به ادامه ريسمان نجات چنگ بزنند.
گرچه يوسفِ جمالِ تو را در اسارتگاه‏ها پنهان كنند، وعده «اِنَّ اللّه تُعِّزُ مَنْ تشاء و تُذِّل مَنْ تشاء»، سرود زندگى تو خواهد بود، اى نور هدايت.
طراوت امامت
اى قتيل عشق! آن هنگام كه پا به جهان گذاشتى، گل‏ها ـ دسته‏جمعى سپيدى را از روحت آموختند و سرخى را از پايانت و زردى را از رخسار شب‏زنده‏دارت. امروز، آسمان، شعر تازه‏اى سروده است: اى پنجره‏هاى بسته! با ياد ذريه زهرا روزه را باز كنيد تا آسمان، زمين را لمس كند.
هرچند مى‏خواهند طراوت‏بارانى امامتش را پنهان كنند؛ ولى اين اقيانوس را سدّ سنگ‏ريزه‏هاى كفر، مسدود نخواهد كرد.
در آغوش سامرا
آمدى؛ آن هنگام كه عباسيان، در انديشه‏اى عبث غوطه مى‏خوردند و زنجيرهايى را براى بريدن نفس، در خيال خود مى‏بافتند. ناگهان درهاى آسمان، به روى زمين گشوده شد و مژده رسيدنت، همچون زلال چشمه‏اى، در خانه‏اى محقر فوران كرد. تو از شكوه يقين آمده‏اى تا در تاريك‏ترين شب‏هاى تاريخ، تيرگى غبار اندوه را از قلب‏هاى مؤمنان بزدايى. سامرا، آغوش گشود تا قدم‏هاى تو را بوسه بزند.
واحيرتا! كه در هر گوشه آسمان آل زهرا، صيادى به كمين نشسته است تا كبوترى از شما را اسير كند؛ اما معجزه عشق، فراگيرتر از آن است كه رؤياى پر گشودن در هواى شما را از آسمان نگاهمان بگيرد.
السلام عليك يا على‏النّقى
با دلى از آينه و تن‏پوشى از نسيمِ علم و عرفان و آتشفشانى به لب، بر اهل زمين خوش آمدى.
اى بهشت سامرا! چه خوش است آرامشِ ماندن زير چتر ولايت تو، در صبحى كه چون آفتاب سپيده دم، برآيى!

ز سوی عرش رحمن، نوید شادی آمد

بشارت ای محبان، امام هادی آمد

کجایی یابن زهرا بده عیدی مارا

که روح عشق و ایمان امام هادی آمد

اگر ابراهیم خلیل،در اجرای فرمان پروردگارش خنجر برحنجر اسماعیل می نهد،اگر اسماعیل ذبیحپدر را در اجرای امر خدایی،ترغیب وتشویق می کند،اگر شیخ الانبیاء در نهادن کارد برحلقوم فرزندش،لحظه ایی تردید وتوقف نمی کند:همه وهمه نشانهمسلمانی آن پدروپسر وشاهد صداقت در عقیدهوعشق ووفاداری در قلمرو بندگی است

به درون خود برویم ببینیم ازکدام یک از چیزهایی که دوستشان داریم میتوانیم دل بکنیم به خاطر دلداد گی به معبود؟؟؟؟؟

مبینم ای عزیز سفر کرده که سفرت را آغاز کردی .دعوتی که هیجده هزار دعوتنامه داشت. ودر بیابان های تفدیده راه می سپری وپرچم فرازمند نهضت آزادی بخش حسین علیه السلام را بر دوش می کشی.محکم واستوار با طنین گامهای قهرمانانه ات، سکوت سرد ومرگ افزایچندین ساله تاریخ اسلام را در هم می شکند جوانمردی ،وفا،و دریادلی به تم ایمان آورده اند،وارزشها هرگز پاسداری پایدارتر از تو ندیدند.

مرغ دلش گاهی،هوای یار می کرد                                                     از خستگی تکیه بر دیوار می کرد

در گارگاه لب درنا سفته می سفت                                                         اسراردل،را چنین به باد می گفت

اینک که در این شهر دلداری ندارم                                                     تنهای تنها هستم ویاری ندارم

از من ببر بر نزد دلدارم پیامی                                                           زیرا که غیر اوندارم من امانی

از قول من بر گو تو با نور دوعینم                                                     فرزند دلبند علی،یعنی حسینم

مولای من از کوفیان قطع نظر کن                                                        کوفه میای عزم سفر جای دگر کن

مولای من جان رسول الله بر گرد                                                       دانم که در راهی ولی زین را ه برگرد

اینان که بر لب نعره تکبیر دارند                                                         جای وفا زیر عبا شمشیر دارند

سلام بر تو ای مسلم ای یار باوفای حسین جانم فدای تو ومظلومیتت

برگرفته از سایت www.AVINE.COM

۩۞۩ ۩۞۩ محل تلاقی توفان های اشک۩۞۩ ۩۞۩
ای وارث لوح، وارث قلم، ای علم!
ای شکافنده علوم و فروزان تر از نجوم!

مساجد شیعیان امروز در غم فراقت کربلاست و دل های پیروانت
محرم محرم عزا.
چه کنیم با این همه غم، این همه عزا، این همه بغض؟

امروز، دیدگان عالمان علوم محمدی، محل تلاقی توفان های اشکند.
اشک ها گروه گروه، چون دسته های عزادار از دیدگان شیعیانت به جنبش
می آیند و مانند کبوتران بی آشیانه، سراغ حرم تو را می گیرند.

ای پنجمین راهنما، ای هما!
امروز از چشم مجلسیانت، دریا دریا اشک تلاطم می کند.
امروز مأذنه ها پر از بغض اند و هر چه اذان، اندوهگین.

نمازگزاران، هوای گریه در سر دارند.
امروز نمازگزاران، نماز باران می خوانند.
امروز نمازگزاران، سجده غم به جا می آورند.

امروز نمازگزاران به خاک می افتند تا از فقدان امامی، شِکوه سر دهند
که وارث علم نبی بود؛ امامی که وارث علم علی بود، امامی که از وحی
می نوشت، امامی که در واژه واژه، فرهنگ نبوت را گسترش می داد.

امامی که صد سینه آفتاب داشت و برای هر نقطه ای سیاه،
هزار سپیده جواب.
او شکافنده علوم بود.
ازاین روست که امروز «قال الباقر»، شکافنده ظلمات است.
ازاین روست که «قال الباقر»، سوزاننده شبهات است.

هر جا که پرتوی از «قال الباقر» باشد، آنجا سیاهی ضلالت،
توان مقاومت نخواهد داشت.
هر جا که زمزمه «قال الباقر» باشد؛ آنجا زمزم هدایت،
همیشه جوشان خواهد بود.

قال الباقر هست؛ پس زمزم هست.
قال الباقر هست؛ پس کوثر هست.
قال الباقر هست؛ پس بهشت هست.

السلام علیک یا باقرالعلم بعد النبی!

۞۞۞۞۞
قنبر علی تابش