مدرسه علمیه فاطمیه س سرابله

… می گویند کسی به اشتباه به عارفی بزرگ، بسیار بد و بیراهه گفت. 

بعد به او گفتند « شخصی که تو به او چنین و چنان گفتی فلان عارف بزرگ است » 

او از کرده خود پشیمان شد و نزد عارف رفت و عذرخواهی کرد .

عارف وانمود کرد سخنان او را نشنیده و از او پرسید: « از چه سخن میگویی؟ مگر کسی چنین حرفایی به من نزده است؟»

عارف با چنان قاطعیتی این سوال را از شخص پرسید که آن مرد خیال کرد که آن عارف بزرگ، سخنانش را نشنیده است.

آب می گردیم اگر بر روی ما آری گناه 

بگذر ای پیر مغان دانسته از تقصیرم(صائب تبریزی)

منبع: معمای عشق پایدار، سید مسعود راد، ص219