| « اعمال سحرگاهی در ماه رمضان: | افطاری دادن در سیره اهل بیت » |
من منتظرش بودم … باکوله باری پراز خطا وتقصیر… یکسال به یکسال خطاهایم را به
امید سفره رمضانت جمع میکنم تا با پاک کن رحمت و کرمت
دوباره سیاهی کوله بارم راپاک کنم….
خدایا… بنده گناهکار تر ازمن داری؟؟؟؟؟بنده ای ناسپاس تر از من داری؟؟
کدامین بنده هات کوله بارش سنگین تراز من است؟؟؟و کدام دلبری مهربان تر از
تو؟؟؟؟؟؟ هر سال سفره رمضانت را پهن میکنی ومرا صدا میزنی که ای کوله
بار سنگین از خطا…..بیا که این گوشه سفره جای توست
بیا که ببخشمت وکوله ات را سبک تر کنم… من تو را نبخشم وسیاهیت را را پاک
نکنم چه کسی می تواند شانه هایت رااز زیر بار خطاهایت نجات دهد؟؟؟؟
خدایا تو ستارالعیوبی ،یک سال دیگر گناهان مرا… خطاهایم را… زشتی هایم را از
چشم خلقت پوشاندی…
وحالا دوباره فرصت نشستن بر سفره ی رمضانت راعطا کردی…
بازپای سفره ات می نشینم وباز شب قدرت را با اشک وناله به صبح می رسانم وباز
سفره را می بندی وباز من می شوم بنده خطاکار… چقدر من بی وفا و تو مهربانی….
که باز دعوتم میکنی که بیااااااااا….. صدبار اگر توبه شکستی باز بیاااااا
خدایا تو رحمانی…….تو رحیمی….تو ستاری… تو رزافی…. تومنانی… توکریمی
شکرت که باز گوشه چشمی به من هم داشتی ودوباره دعوتم کردی
موضوعات: دلکوبه
امام صادق (ع) فرمود:
خدای تعالی به موسی(ع) وحی فرمود که : ای موسی ! مرا چنان که باید شکر کن. موسی (ع) عرض کرد: پروردگارا! چگونه تو را چنان که باید شکر گویم حال آن که هر شکری که تو را می گویم خود نعمتی است که تو به من ارزانی داشته ای؟ فرمود: ای موسی! وقتی که بدانی توفیق آن شکر را هم من به تو داده ام، حق شکر مرا ادا کرده ای.
فرم در حال بارگذاری ...
