مدرسه علمیه فاطمیه س سرابله

سلام بر کربلا

سلام برباغ وباغبان و گلهای چیده شده اش.

سلامی به گرمی آفتابی که بدا ن مولایم را می سوزاند .

سلام به آبی که از عباس شرمنده شده .

کربلا،میخواهم که با توسخن بگویم،میخواهم سفره ی دلم را برایت پهن کنم.نمی دانم گاقت شنیدن حرفهایم را داری یا نه؟با تو سخن می گویم ،تو که آن محزون ترین روز را در خود دیدی،تو کخ از ازل تا به ابد عزاداری!کربلا ،از غروب عاشورایت بگو…برآستی ان روز چه کشیدی؟

از چهره های بر افروخته ودر راه حسین (ع) با وفا ترین یاران تاریخ ،از لحظه ی پرپر شدن گلهای باغبان ،از .سقای حرم  واز پرستار کربلا ،ام المصائب ،از اکبر جوان،از قاسم ها که امانت برادر بود ،از گلهای زینب ،از سرباز شش ماهه برایم بگو،چه دیدند وچه کشیدند.

ای کربلا تو بزرگ ترین مصیبت تاریخ را کشیده ای ،مصیبتی به وسعت زمین و آسمان ها و به  پاداش این داغ بزرگ خداوند به تومنت نما  و پیکر دردانه اش را در تو جای  داد تا مرهم غمت باشد .کربلا زمزمه  نام تو آرام بخش تمام دردهاست .

کربلا نامت را که بر زبان جاری میکنم سیل اشک از دیدگانم جاری می شود و نمی دانم سرّی در این میان نهفته است .درحیرتم که   کام جان تو ازفرط تشنگی خشک خشک است،ولی من از دوری  روی تو و از زمزمه ی نام تو دیدگانم فرمان سیل اشک می دهد … .

تو خود بگو چه رازی در این میان است .کربلا ،مدتهاست در آرزوی روی تو می سوزم و می سازم.

کربلا ،عطش استشمام بو ی سیب وجودم را ذوب می کند .کربلا ،تو خود عنایتی کن و مرا به آستانت برسان.

کربلا،جواب سلامم را بده ،به هر زبانی که تو را بیشتر رضاست.وای کربلا می میدانم تو هم مثل ما منتطری ،منتطرمنتقم خون حسینی.