سامانه وبلاگ مدارس
  • خانه
  • تماس
  • ورود
  • آمار

  • امروز: 48
  • دیروز: 119
  • 7 روز قبل: 1496
  • 1 ماه قبل: 2369
  • کل بازدیدها: 153719
 
« و هر كس گناهى مرتكب شود، پس در حقيقت به زيان خود مرتكب شده و خداوند دانا و حكيم است.هر گاه کسی ر ا دوست داشتی »

 

درد دل در چاه گفتن

 

از نظر سلامت روان، و بهداشت روانى، و روانشناسى بالينى، اگر درد دل‏ها، عقده ها، مظلوميّت‏ها در انسان انباشته گردد، و در جائى گفته نشود، يا ياران رازدارى نباشند كه عقده زدائى شود، تراكم عقده ها خطر آفرين است، بايد عمل بيرون زدائى، و سبك شدن از عقده ها صورت گيرد،كه با درد دل كردن براى دوستان همراز، يا خانواده، تا حدودى اصلِ عقده زدائى تحقّق مى‏يابد. وگرنه انواع اختلالات روانى، اضطرابات روحى، سكته‏هاى قلبى، در انتظار انسان است.در آن روزگاران تنهائى، حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) بود و دنيا دنيا مظلوميّت‏ها،محروميّت‏ها،ناديده گرفتن حق،زورگوئى‏ها،تهمت‏ها،حسادت‏ها و كينه توزى‏هاى شرم آور،چه مى‏توانست بكند؟ چه كسى را داشت كه راز دل بگشايد؟ درد دل كند؟ عقده زدائى نمايد و خود را سبك كند؟از اين رو در اوقات خاصّى به بيابان مى‏رفت، و در ظلمت شب سر درچاهى فرو برده، اسرار نهان رامى‏گفت، و دَرِ رازها را مى‏گشود و درد دل‏ها مى‏كرد.

ابن ميثم از پدرش ميثم تمّار نقل مى‏كند كه: شبى از شب‏ها، امام على(عليه السلام) مرا همراه خود پذيرفت تا به مسجد جعفى رفتيم، چهار ركعت نماز خوانديم، امام را ديدم كه سر به سجده گذاشت و صد بار العفو، العفو فرمود، سپس بيرون آمده در تاريكى شب بطرف صحرا رفتيم، در صحرا در نقطه‏اى حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) خطّى كشيد و فرمود:از اين خط جلوتر نيا.و خود در ظلمت شب ناپديد شد، مدّتى گذشت و من بر جانِ آن حضرت با وجود آن همه دشمن ترسيدم و نتوانستم صبر كنم، اندكى بعد به جستجوى امام على(عليه السلام) پرداختم، حضرت را ديدم سر در چاهى فرو برده و زمزمه‏اى دارد وقتى نزديك شدم فرمود: كيستى؟ گفتم: ميثم هستم.

فرمود :مگر تو را امر نكردم كه جلوتر نيائى؟گفتم: چرا، امّا برجان شما و فراوانى دشمن ترسيدم.حضرت فرمود: آيا از سخنان من در چاه چيزى شنيدى؟. گفتم: نه. سپس اين شعر را زير لب زمزه كرد:

وَفِى الصَّدْرِ لَباناتٍ إِذا ضاقَ لَها صَدْرِى نَكَتُّ الْأرْضَ بِالْكَفِّ وَاُبْدِيتُ لَهَا سِرّى

فَمَهْمَا تُنْبِتُ الأَْرْضَ فَذاكَ النَّبْتُ مِنْ بَذْرى

(در سينه درد دل‏ها ونيازهائى است كه وقتى تنگى مى‏كند زمين را باكف دست مى‏شكافم و اسرارم را در آن مى‏گذارم، پس هرگاه زمين چيزى روياند از آن بذرى است كه من كاشته‏ام.)1

 

1-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 4، ص 199 به نقل از الگوهاى رفتارى، جلد 14 امام على (ع) و بهداشت و درمان، محمد دشتی.


موضوعات: نغز
   دوشنبه 9 اردیبهشت 1392


فرم در حال بارگذاری ...

اوقات شرعی
پخش زنده اماکن متبرکه
دانشنامه سوره های قران
سوره قرآن
تدبر در قرآن
دانشنامه مهدویت
دانشنامه عاشورا
احادیث موضوعی
وصیتنامه شهدا
 
مداحی های محرم