| « اندیشه امروز.... | حدیث روز » |
علي (ع) تعريفي که از دنيا دارد اين است که: ميفرمايند:
«دنيا جايگاه: «سختي»، «فناء»، «تحول»، «دگرگوني» و «عبرت» است»[1] اين تعريف را وقتي به تاريخ مرتبط نسازيم قابل لمس نخواهد بود، ولي وقتي کتاب آدم و آدميت را ورق بزنيم جز چهار مورد فوق چيزي نمييابيم.
ايشان در خطبه ي ديگري آوردهاند که:
«دنيا سرائي است که غم و اندوه آن را فراگرفته و به مکر و دغا شهرت يافته، همواره بر يک حال باقي نيست، رهآوردهاي آن سالم نمي مانند، اهل آن در هدفهاي تيرهاي بلا هستند، دنيا تيرهاي خود را به سوي آنها پرتاب و به مرگ، نابودشان مي کند».
و بلافاصله سخنان خويش را به تاريخ ارجاع داده مي فرمايند:
«بندگان خدا، آگاه باشيد شما و هر چه که در دنيا بمانيد در تداوم راه کساني است که پيش از شما درگذشتند، آنها داراي عمرهاي طولانيتر و شهرهاي آبادتر و آثار مهمتريبودند. اما هم اکنون صدايشان خاموش، بادهاي تکبرشان خوابيده، اندامشان پوسيده شهرهايشان خالي، آثارشان ناپديد، قصرهاي برافراشته و ساختمانهاي استوار و بالهاي گستردهي آنها را سنگهاي محکم قبرهاي چسبيده جانشين گشته…
تصور کنيد شما رفته ايد جائيکه آنان رفته اند و آن خوابگاه شما را بگروگان گرفته و آن امانتگاه شما را در آغوش دارد، پس چگونه خواهد بود حال شما اگر کارهاي شما به پايان برسد و مردگان از قبرها بيرون آيند، هر نفسي به آنچه در پيش فرستاده آزمايش شود»
نهج البلاغه، صفحه 42
موضوعات: دلکوبه
فرم در حال بارگذاری ...
