مدرسه علمیه فاطمیه س سرابله

امروز رویایی را برای خودم به تصویر کشیدم، رویایی که پذیرشش برایم دردناک بود
نه میتوانستم خودم را جای کسی قرار دهم که والدینش را از دست داده است و نه جای کسی که برادرش را و یا خواهرش را
قلبم اندکی از اندوهشان را حمل میکند اما…
نمیدانم صاحبان اندوه حجم سنگین، غم عزیزانشان را چگونه تحمل میکنند
نمیدانم صبر تا چه حد رافع اندوهشان است، صبری که خود، مزه اش از غم تلخ تر است
کاش می شد به همان سرعت که زمین، اندوه را بر دلشان نشاند، به سرعت همان، شادی را جایگزینش کرد.

دلنوشته یکی از طلاب مدرسه